We zijn alweer een week thuis en ik had mijn laatste blog nog niet geschreven.
Deels omdat ik gewoon de puf er niet voor had en deels had ik ook erg weinig tijd.
Maar ook de laatste dag wil ik natuurlijk op papier digitaal hebben, inclusief de laatste foto’s.
Als ik de laatste foto’s ge-upt heb dan heb ik 690 foto’s bij dit blog staan. Niet verkeerd toch? Erg leuk om weer eens terug te lezen over een paar maanden.

Op de laatste dag hebben we afgesproken om gezamenlijk te ontbijten met ons 8-ten. Mieke en Jerry gaan vandaag alweer op huis aan. Dwz, ze gaan via een omweg terug naar huis om nog ergens een familiebezoek af te leggen en een logé op te pikken voordat ze over 3 dagen in Colorado zijn. Na het ontbijt, wordt er kort afscheid genomen. Een lang afscheid maakt alles alleen maar moeilijker. Mams en Mieke hebben het er weer even lastig mee. Logisch ook. Een zus hebben in Verweggistan is niet makkelijk. Gelukkig hebben Mieke en Jerry volgend jaar weer NL op hun agenda staan.

Na het vertrek gaan we allemaal weer op pad naar New York City. We gaan ons opsplitsen in 2 groepen en trekken daarmee een eigen plan. De start is natuurlijk gezamenlijk, zowel de rit naar NY als het begin in de hop-on-hop-off bus. Echter stappen Justin, Bas en ik uit bij Central Park en reizen mams en de twee heren verder. We staan te koekeloeren bij de ingang van Central Park. Wat zullen we gaan doen? Het hele rondje is zo een tien kilometer en dat waren we niet van plan om te gaan lopen. Bij de ingang staan natuurlijk weer veel handelaren en ze proberen ons een fiets te verhuren. Fietsen? Mhm…dat klinkt beter dan lopen. Maar ook met de fiets hadden we geen zin in deze temperatuur om 10 km af te leggen. De handelaar komt met een ander plan. Hij wil ons wel rondrijden in zijn riksja. Maar op de zijkant stond dat het 5 dollar was per minuut. Ik zeg hem dat ik niet helemaal door de hitte bevangen ben en zo een hoge prijs echt niet ga betalen. We weten een deal te maken om de helft van het park te rijden met de dingen die wij willen zien, voor 15 dollar per persoon en hij gaat akkoord. Dat was echt een uitstekend plan zeg. Terwijl we relaxed op het bankje zitten met een zonnescherm boven ons hoofd, fietst de jongeman ons door het park heen. Hij vertelt ons overal verhalen over de plaatsen en de gebouwen rondom het park. We bekijken, bruggetjes, een Franse fontein, Strawberry Fields wat een herdenkingsplaats voor John Lennon is en waar zijn muziek op gitaar gespeeld wordt en we gaan oa naar het precieze middelpunt van Central Park. Er blijken echt mega veel films opgenomen te zijn, maar alles onthouden is ons niet gelukt. Wat ik nog wel weet is dat 1 van de penthouses (ik kan hem aanwijzen) door een Russische vader (Dimitri nog iets) cadeau is gedaan aan zijn dochter voor haar 22ste verjaardag. Dit penthouse kostte maar liefst 88 miljoen (of het verhaal waar is weet ik natuurlijk niet). Tja, wie het breed heeft laat het breed hangen denk ik maar. Als we het park weer uitlopen, zie ik een agent “iets” meten. Ik ben natuurlijk nieuwsgierig en vraag hem wat hij doet. De agent meet de buiten temperatuur om te kijken of het niet te heet is voor de paarden die toeristen in een open koetsjes voorttrekken. Dat vind ik dan wel weer top.

Na onze tour lopen we weer een stukje rond en stappen weer op de hop-on bus. We laten ons afzetten in China Town en slenteren door de straten met de vele toeristen winkeltjes, waarbij de winkeliers je bijna hardhandig de winkel in willen werken. Justin koopt ergens een autootje en is helemaal blij met zijn nieuwe Tesla. Ik vind de bijzondere architectuur van alle soorten gebouwen erg boeiend en blijf ze op de foto zetten. In China Town en Little Italy zie je echt nog het oude New York. De gebouwen zijn lager en veel meer voorzien van mooie details. Het “nieuwe” New York is hoger en veel moderner. De gebouwen zijn vaak van erg veel glas of spiegelglas gemaakt. Net zo mooi maar toch weer heel anders.

Vanuit China Town lopen we Little Italy in. Ik vind het hier opgeruimder en overzichtelijker, ondanks dat ze hier net zoveel toeristen shops hebben als in China Town. Ze zijn ook veel minder opdringerig. We willen hier eigenlijk gewoon een lekkere pizzapunt op de hand kopen en al lopend of zittend op een stoepje/muurtje op eten, maar dat verkopen ze hier niet. Het zijn allemaal restaurants en daar hebben we dan net geen zin in. Daarbij komt ook dat het ons te veel tijd kost en ik gisteren natuurlijk al een dag verspeeld heb. We duiken dan maar een Italiaanse bakkerij in en genieten van heerlijke milkshakes en icecoffee en nemen er kleine nutella pizza’s bij en cannelloni’s.

Hierna is het even doorstappen om op tijd bij de hop-on bus te komen. We moeten eruit bij de boot tour, die ons rond het Vrijheidsbeeld gaat varen. Staat er in de flyer dat deze boot om 3 uur vertrekt en vragen we de chauffeur ons zomaar bij een stoplicht eruit te zetten, blijkt bij aankomst dat hij pas gaat om half 4 en daarna gaat er nog zelfs eentje om half vijf. Bah, voor niks in deze hitte gehaast. De tickets hadden we al, dus we dachten snel aan boord te kunnen gaan. Ook dat is een illusie. We moeten ruim 3 kwartier in de volle zon stil staan in een rij, gezamenlijk met een paar honderd anderen. Er is geen zuchtje wind en de hitte is echt verzengend. Wij drinken het ene flesje water na de andere leeg. Terwijl het personeel van de boot, vanachter de ramen naar ons staan te kijken terwijl ze fijn in de airco staan, krijgen verschillende mensen echte serieuze moeite met de hitte. We geven ons drinken weg om anderen ermee te kunnen verkoelen, mensen houden handdoeken en paraplu’s voor kinderen omhoog en er wordt door weer anderen mensen heftig gewapperd voor vreemden om wat koelte te verschaffen. Ik vond het echt bizar dat men ons niet naar binnen liet gaan. Eenmaal aan boord kun je binnen en benedendeks blijven waar de airco is of bovendeks gaan zitten. Wij kozen voor het laatste. Zolang de boot maar vaart is er ook wind. De rondvaart, die begint bij de Brooklyn Bridge is in een woord schitterend. De skyline van New York is prachtig, de Sky-Scrapers zijn waanzinnig en het vrijheidsbeeld is immens en indrukwekkend.

Na de rondvaart zijn we op ons gemakkie gaan slenteren naar de opstapplaats van de hop-on bus. Terwijl we door de beroemde Wallstreet lopen kopen we nog even een ijsje. De temperatuur is nog steeds heet, maar doordat de zon niet meer tussen de Sky-Scrapers komt, loop je nu heerlijk in de schaduw. We gaan op weg naar het 9-11 memorial/Ground Zero en de Tower of Freedom. Het is enorm indrukwekkend. Op de fundering van het WTC is als herdenking een soort fontein/waterval gemaakt in de grond. Het is een heel groot vierkant met een muur dat ongeveer tot borsthoogte reikt waaruit aan de binnenkant van die muur allemaal water naar beneden stroomt, dat weer in een heel groot vierkant gat in het midden verdwijnt. Rondom het grote vierkant staan boven op het “muurtje” alle namen van de slachtoffers. Terwijl we het staan te bekijken, gaat de zon achter de wolken en wordt de lucht donker. Het begint ineens heftig te onweren met knallen zo hard als we nog nooit gehoord hebben en het regent. Of die knallen nu gewoon echt zo hard waren of dat het door het echoën tussen de hoge gebouwen komt, weet ik niet. Dat het meedroeg aan het nog dramatischer effect dat het monument al had is een feit. Met het kippenvel op de armen gaan we schuilen in en dichtstbijzijnde pizzeria en eten er ook wat. Intussen komt het met mega bakken tegelijk uit de lucht. Als we klaar zijn met eten is de regen ook klaar met vallen en gaan we weer op pad. We lopen weer een stuk en het blijft mooi om alles te zien. Bijzonder is ook dat tussen al het beton, steen, glas en spiegelwerk er ook her en der kleine parkjes of pleintjes met bankjes en bomen uit de grond geperst zijn. Een van die wat lager liggende pleintjes is zojuist door de korte en hevige regenval onderwater gelopen. Direct is het met lint afgezet en zijn ze een soort van aan het dweilen.

We pakken de hop-on bus weer en stappen in de buurt van het station uit. Inmiddels loopt het al tegen de klok van 7 uur in de avond. Ik wilde eigenlijk nog graag een bezoek brengen aan het pand van the Cakeboss in Hoboken, maar toen ik het vermoeide snoetje van Justin zag heb ik dat maar achterwege gelaten en genoegen genomen met zijn filiaal bij Times Square. Voor de fun zijn we even naar binnen gegaan, maar waarvan ik dacht iets unieks te zien, bleek het gewoon een soort van fastfood restaurant te zijn maar dan met taart en koek. Toch kopen we er iets. Ik een red velvet cupcake, Bas een cocos macroon en Justin wil een giant M&M’s koek. We vinden het alle drie niet te pruimen en het beland in de vuilnisbak. Hoppa, weer een illusie armer. Hij mag dan berer decoreren als ik, die van mij smaken 100x lekkerder! Hoewel de schemer begint in te zetten en de reclame borden op Times Square mega vet zijn om te zien, laat ik het plan om er nog even foto’s te schieten ook maar varen en keren we om naar het station. We drinken nog een bakkie in het station en Justin kijkt nog even bij een grote ballenbaan (knikkerbaan variant met biljartballen). Terwijl hij daar naar kijkt gaan Bas en ik even buiten de deur een sigaretje roken. Dat werd niet gewaardeerd door de militairen die daar de boel bewaken. We worden gesommeerd naar binnen te komen en Justin niet meer alleen te laten ivm risico op ontvoering. Justin snapt er niks van. Hij zegt: hoe kan ik nu ontovert worden als er zeker 15 militairen en agenten om me heen staan? Tja, het is zoals het is. We pakken de bus en zijn tegen de klok van half 10 in het hotel. Het was een leuke gezellige dag en we hebben genoten, maar na 12 uur op sjouw geweest te zijn, hebben we de pijp redelijk leeg. Morgenochtend hebben we tot 2 uur om de koffers te pakken en uit te checken. Voor nu doen we helemaal niets meer. Mams komt nog even langs om bij te babbelen over vandaag. Zij hebben de hop-on tour helemaal gedaan in Uppertown en zijn aan het einde van de dag nog wezen uit eten om vervolgens terug te gaan naar het hotel en heerlijk relaxed met een biertje naar de Olympische Spelen op tv te kijken. Net zo relaxed! We zeggen welterusten en gaan douchen en naar bed.

Gr Lis.