Vandaag is het dan de dag dat we afscheid moeten gaan nemen van de camper. Is vaak een vermoeiende dag van inpakken, opruimen, schoonmaken, papieren regelen en je zelf afvragen waar je alle spullen laat. Niet omdat je zoveel gekocht hebt dat mee naar huis moet, maar meer omdat je nog een aantal spullen mee wil nemen naar het hotel die je dan weer op de laatste dag achterlaat. Op het moment dat je de camper ophaalt zijn er altijd spullen die je erbij koopt om het je makkelijker en meer een thuis van te maken in de camper. Neem bijv. een waterkoker om lekker zelf Nescafé te kunnen maken. Dat ding is trouwens mega veel gebruikt. Of de bbq, ook die is veelvuldig gebruikt maar na 3,5 weken natuurlijk nog in prima staat voor een ander. De vorige jaren lieten wij deze achter voor de volgende camper-baas, dit jaar kunnen we het mee geven aan Mieke en Jerry, die er dan weer voor zorgen dat een ander er blij mee gemaakt wordt. Verder moet je veel weggooien. Doodzonde natuurlijk, maar om nu een aangebroken pot mayo mee naar huis te nemen of weg te geven is ook zoiets he.

Terwijl we druk in de weer zijn met alles, worden we nog even getrakteerd op een moeder hert met drie jongen die op hun gemakkie staan te grazen op het veldje voor ons. Mooie afsluiter van deze laatste camping ochtend. We hoeven maar een half uurtje te rijden naar de camper drop off. Daar sjouwen we alle bagage weer naar buiten, regelen en verrekenen alles en komt er een mooie grote SUV aanrijden om ons naar het hotel te brengen. Justin neemt innig afscheid van zijn geliefde camper. Ik krijg een flashback naar mijn eerste vakantie. Ook ik stond onze Escape CamperVan te omhelzen, nu doet hij het.

Eenmaal ingecheckt in het hotel gaan we er direct van tussen. Het zit hier erg vol met Nederlanders en dus krijgen we de nodige tips al voorgeschoteld. Erg handig. Via de shuttle van het hotel worden we naar een bus-stop gebracht, de stadsbus laat ons op het station in NY Centrum uitstappen. Oh boy zeg, wat een cultuurshock!!! Het is er warm, druk, erg druk, megadruk, verschrikkelijk over de top druk. Wat een boel volk!! En wat is alles groot en hoog! En dan die reclame borden, al die verlichting…man oh man. Het is allemaal mega indrukwekkend. Met 6 personen is het lastig om besluiten te nemen over wat we gaan doen. We gaan dus eerst maar gewoon een stukje lopen. Op de hoek van een straat worden we, net als iedereen, aangesproken door ticketverkopers van de Hop-on Hop-off bus. We onderhandelen, dingen af en krijgen een mooie prijs. Van de 6 mensen zijn er 5 voor deze deal. 1 iemand heeft geen zin en dus besluiten we het niet te doen. We gaan ter voet naar Times-Square. Het is een pleintje met zo verschrikkelijk veel hoge gebouwen die zijn voorzien van lichtreclame tot zowat in de hemel. Ook dit is weer erg indrukwekkend, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik me er meer van had voorgesteld. Ook Bas deelt deze mening. We kijken, lopen, staan stil, gaan zitten en laten alles op ons inwerken. Er zijn straatartiesten bezig op Times Square en dat is altijd leuk om naar te kijken. De gekostumeerde mensen waarmee je tegen een tip op de foto kan, zijn veelvuldig aanwezig. Er staan dames in een slipje die hun boezem hebben gebody-paint, er staat een groepje mannen die spring kunsten met toeristen uithalen, mensen die verkleed zijn als het vrijheidsbeeld en een cowboy die lekker bruin gebrand is, alleen een witte hoed, witte slip, witte gitaar en witte laarzen aanheeft. Grappig detail is dat deze straatartiesten per dan tussen de 200 en 500 dollar verdienen. De cowboy hoeft voor zijn centjes echt niet meer op Times Square te gaan staan. Hij heeft M&M’s voor de rechter gesleept omdat deze ooit een M&M hadden gemaakt met dezelfde outfit als hij. Echter hij had het patent erop vast laten leggen. De beste cowboy heeft hiervoor een schadevergoeding gehad van maar liefst 6 miljoen dollar.

We blijven onder de indruk van de enorme skyscrapers. Die zijn echt zo gaaf om te zien. Hierna slenteren we naar een of andere eettent. We eten lekker bij Tad’s Steakhouse en besluiten terug te gaan naar het hotel. Tegen de klok van 8 zijn we er weer en we nemen nog even een duik tot 9 uur in het zwembad. Er wordt afgesproken om morgen in het hotel te ontbijten om 8 uur. Bas, Justin en ik kunnen de slaap nog niet vatten. De temp is heerlijk en dus besluiten we om nog ff in de buurt te gaan wandelen, pokémons te gaan vangen en ff naar de Starbucks te gaan voor een bakkie. Die Starbucks is hier echt zo een doodnormaal fenomeen. Als we binnekomen tegen de klok van 10 zit het er gewoon helemaal vol. Van alle tafeltjes die er zijn, zijn er maar 2 waar niet aan gewerkt wordt. De rest is allemaal bezig met een vorm van werken of studeren met behulp van de laptop. Starbucks biedt namelijk gratis goede wifi aan. Ik vind het heerlijk om er gewoon te zitten en te kijken naar alle locals en me in te beelden hoe hun dagelijkse leven eruitziet in deze grote stad. Tegen 1 uur kruipen ook wij ons bedje in. Op naar een volgende dag.

Gr Lis.