We hadden gekozen om de airco weer uit te laten en lekker met de ramen open te slapen. Toch werd ik tegen half 2 vannacht wakker vanwege de warmte en heb ik de airco maar weer aangezet. We ontbijten in de camper en zorgen dat we om 9 uur bij Mieke en Jerry's hotel zijn om de campground van vanavond te boeken. Daar hebben we namelijk telefoon ontvangst. Het state park was een prima campground. Doordat je echt in een bos staat heb je nog meer het gevoel op vakantie te zijn. En het is ook nog eens erg goedkoop. We betaalden 21,75 dollar, maar we hebben ze ook al gehad van 80 dollar. Bij het hotel maak ik de reservering en trappen we af naar ons volgende doel.

Over anderhalf uur zullen we in Lewiston zijn. Ook nu rijden we weer door een prachtig groen heuvellandschap. Links en rechts landhuizen en boerderijen met grote roodbruine barns met van die halfronde daken, grote enorme mais velden, gerooide graanakkers en farm bedrijven. Langs de kant van de weg, bermen vol met een mengeling van paarse korenbloemen en andere gele en witte bloemen en graspluimpjes. Als je een stadje of dorpje doorrijdt is de weg heerlijk breed. De huizen zijn hoog en smaller dan de woonwijkhuizen en veelal in verschillende wit tinten geverfd maar je ziet ook allerlei pasteltinten en bruintinten. Het ene huis is statiger dan het ander maar er staat ook gewoon zooi tussen. Huizen waarvan bijv. de verf echt compleet af is of waarbij de tuinen op enorme wildernissen lijken. Als je dan weer een gewone woonwijk in rijdt staan er diezelfde mooie huizen maar wel in laagbouw variant of hooguit met 1 etage extra erop. Ze hebben veranda's en enorme tuinen om het huis heen met veel groen, als in bomen om het huis voor schaduw, mooie struiken en bloemen perkjes en terrassen. Ze hebben veel speeltoestellen voor kinderen staan, soms een mega zwembad en overal staat tuinmeubilair in de vorm van schommelbanken en stoelen. Zo rijden is echt genieten. Het is nu 9:45 en de temperatuur is echt heerlijk. Dus raampje open, onderuit zakken in de stoel, beentjes uit het raam en rijden maar.

Tegen de klok van 11:15 zijn we op de campground. Het enige dat we doen is de Campers stallen en onze spullen voor vandaag pakken en dan gaan we er vandoor met zijn allen in de auto van Mieke en Jerry. Op naar de Niagara Falls. We gaan eerst via de Rainbow bridge naar Canada. Er staat een file, want we zijn natuurlijk niet de enige toeristen die er heen willen. Er worden een boel vragen gesteld en daarna zijn we een Canadese stempel in ons paspoort rijker. In de verte zien we al iets van de watervallen. Nog niet eens van dichtbij en we zijn nu al enthousiast. De auto wordt geparkeerd en we gaan lopen. Oh boy wat zullen we veel lopen vandaag. We lopen op een soort van kade-achtige weg met daarachter de rivier Niagara. Deze rivier is 56 kilometer lang en de Niagara Falls zijn daar een onderdeel van. Aan de rechterkant is de grote Horseshoe Falls (waterval in de vorm van een hoefijzer). Je loopt zo hoog dat je zelfs op de waterval kan kijken. Je ziet dus hoe de rivier Niagara naar beneden stort in de waterval. Justin is helemaal happy en komt meerdere malen naar me toen om te zeggen: Mam dit is echt zo vet hè! Justin heeft het afgelopen half jaar een spreekbeurt over deze watervallen gehouden en had daarmee een 9,7. Van daaruit lopen we langzaam in de brandende zon en met wat wind (godzijdank wat wind!!!) naar het uiterste aan de linkerkant. Het is er beredruk met toeristen die net als wij continue foto’s maken. De kleur van de watervallen is echt schitterend, het is een mengelmoes van aquablauw en azuurblauw water met witte golven. En het is me toch véél water, ongelofelijk prachtig. Als we eindelijk helemaal aan de linkerkant van de “kade” zijn dan hebben we dus aan de overkant de American Falls, Bridal Veil Falls en de Horseshoe Falls gezien. Ergens halverwege hebben we fijn een hotdog gegeten.

Aan het “einde” van de “kade” besluiten we om mee te gaan met Hornblower boot. Aan de Amerikaanse kant vaart de Miad of the Mist en in Canada dus de Hornblower. Dit is een van dé manieren om zo dicht mogelijk bij de falls te komen. Je wordt uiteraard nat, dat is een vast gegeven. We krijgen allemaal een rode poncho. Het aantrekken van die dingen is al een kunst op zich. Ten eerste staat er veel wind en wappert het geval dus alle kanten op en ten tweede ben je zelf zo plakkerig van de warmte dat het ding voor geen meter over je heen zakt/glijdt. Ik ben dar wapperende, lawaai makende en plakkerige ding als snel zat en trek hem uit. Justin volgt mijn voorbeeld. Het is echt zo gaaf om die watervallen van zo ontzettend dichtbij te zien. In het begin kan ik nog mooie foto’s maken, maar als snel komt het opspattende water die de “mist” vormt op mijn lens. Het is niet tegen te houden, ondanks dat ik een regenzak speciaal voor de camera had mee genomen. Nadat ik al flink nat ben geworden, schuil ik dus half achter een glazenwand. Ik kijk naar de anderen die bij de reling staan. Mams heeft de capuchon strak over haar hoofd getrokken en onder haar kin vast gemaakt, ze is net roodkapje. Mijn paps staat te kijken naar de watervallen, heeft geen capuchon op en niet het touwtje dicht geknoopt. Dan ineens is er een mega “bui” aan mist en mijn vader is in 1 klap doorweekt. Ik roep hem toe: Gaaf he paps? Zijn gezicht!!! Ik kwam niet meer bij!!

Als we terug komen zijn we heerlijk nat afgekoeld en gaan we eerst even zitten om wat te drinken en onze ruggen even wat rust te gunnen. Paps heeft van het vele lopen best veel pijn in zijn heupen gekregen en we moeten het hele eind nog teruglopen. De zon is tijdelijk verscholen achter de wolken, maar de wind is er nog. Heerlijk!

Als we de grens weer over willen naar Amerika, stelt de douanier redelijk veel vragen, als in: wie is wie, wat is de familierelatie, waar komen we vandaan, waar slapen we, hoe lang blijven we, waar zijn we aangekomen enz. enz. Het mocht even duren, maar uiteindelijk werden we Amerika toch weer in gelaten. We gaan een hapje eten in Het Rainforest Restaurant en doen hierna nog even snel boodschappen bij de walmart. Als we terugkomen op de campground zijn we allemaal compleet gaar en op, het is ook al tegen kwart voor 9 en we gingen om 11.15 uur op weg naar de watervallen.

Er wordt gedoucht, koffiegedronken en ieders trekt zich terug in de camper of het hotel. Ik blog, Justin gaat op tijd slapen en Bas kijkt de filmpjes van de Go-Pro (die geweldig gelukt zijn).

Gr Lis