OOSTKUST-USA.reismee.nl

Dag 15 Fayetteville naar Roanoke Rapids

Bloggen, ik heb er zo geen zin in. Denk dat de vermoeidheid van de hitte, energie te weinig en korte gebroken nachten zijn hoogtepunt heeft bereikt. Toch doe ik het wel. Ik weet uit ervaring hoe leuk het is om complete dag verslagen terug te lezen als je thuis bent. Sterker nog. Onze eerste vakantie in Amerika van 5 jaar geleden heb ik wel al 20 keer teruggelezen en elke keer weer voel ik de vlinders in mijn buik en ervaar ik de thrill weer van toen. En dus ga ik ook weer over vandaag schrijven, al maak ik er een kort verslag van.

Vanmorgen zijn Bas en Just wederom vroeg opgestaan om te vissen. Het is natuurlijk ook erg leuk als je daadwerkelijk wat vangt. Ze hadden extra brood meegenomen voor de schildpadden. Ook nu weer hadden ze regelmatig beet en toen ze klaar waren gooide ze de restanten brood in het water en direct schoten de schildpadden supersnel toe om het te eten. Het zal je verbazen hoe snel deze trage dieren kunnen zijn. Ik heb een prima nacht gehad en in camper 2 hadden ze dat ook. We gaan ff bij elkaar zitten om de planning te maken. Morgenavond 31 juli hebben we afgesproken met Mieke en Jerry in Washington. We verdelen de resterende kilometers die we nog moeten maken over 2 dagen en komen vandaag dan uit in Roanoke Rapid. We willen een campground boeken maar de gentleman aan de telefoon zegt dat het niet nodig is. Prima, dan niet. Bas heeft een museum gevonden om te bezichtigen als we daar in de buurt zijn.

Onderweg appt mams mij en vraagt of ik gekeken heb naar wat voor museum Bas heeft uitgezocht. Nee dat had ik niet en dus ga ik googlen. Het museum is een cryptozoology….een wat? Hoor ik je in gedachten zeggen. Nou dat dacht ik dus ook. Het gaat over rare wezens en hun ontstaan. Neem bijv. Big Foot of het monster van Lochness en dan noem ik de minst enge op. Het gaat nog veel verder, ook over paranormale waarnemingen, geesten enz. Mams zegt dat ze dat eng vindt en er niet naar toe wil. Ik zit ook niet op spookverhalen te wachten en pas er ook voor. De gedachte aan een Justin die hysterisch in zijn bed ligt na een nachtmerrie vind ik allerminst aantrekkelijk en dus besluiten we om toch maar niet te gaan. Dit rit duurt een kleine 2 uur en is dodelijk saai. Spelen op de telefoon of lekker op fb zitten kan ook niet, want we hebben regelmatig geen service. Uitzitten dus. Ik voel me doodmoe en heb zware ogen. Bij het binnen rijden in Roanoke Rapid spotten we een Starbucks en halen fijn een bakkie goede koffie.

Als we op de campground komen, worden we allesbehalve vriendelijk ontvangen. Dat is best apart, want Amerikanen en vooral de campground eigenaren zijn doorgaans ontzettend vriendelijk en behulpzaam. Deze keer dus niet. Op de vraag of er in de buurt wat leuk was te vinden, kregen we te horen dat er een truck toestand was en verder had hij wat folders daar en daar staan. De campground zelf ziet er ook totaal niet gezellig uit. Grote plaatsen, kleine struiken en geen bomen. Schaduw is dan ook ver te zoeken en met een temp van een graadje of 34 konden we die best gebruiken. Camper in en airco op standje vrieskist. Ik ga heel even op bed liggen maar na 10 minuten staat mams binnen met de vraag of we nog boodschappen gaan halen. Ja dus. En vervolgens gingen we met onze camper weer op weg. Oom Wim, bas, mams en ik zijn naar de Walmart geweest en de liquor store. Uitgeblust komen we terug. De zon is verdwenen en er valt wat regen. Wederom kruipen we de camper in. Als de regenbui voorbij is, is de temperatuur enorm gezakt naar 24 graden en is er een klein windje. Heerlijk zeg, we trekken allemaal bij. De wijn, het bier en de koffie staan op tafel. We kletsen en maken grappen. Het is echt zo een verschil als de temp mee zit. Bas en Justin gaan zwemmen, ik heb geen puf. Mijn puf is zelfs zo ver te zoeken dat ik ook geen foto’s ga maken. Als ze terug komen is het rond de klok van kwart over 7. Ieders maakt wat te eten klaar, camper 2 maakt zich klaar voor de nacht en Bas, Justin en ik gaan ff een potje poolen. Bij terugkomst is de lucht helder en staan er sterren. Ik wil nacht foto’s maken en pak alle spullen erbij. Maar tegen die tijd dat ik alles heb staan en ingesteld heb, is de lucht volledig bewolkt en is er geen ster meer te zien, sterker nog, het is zelfs frisjes en zo nu en dan heb ik kippenvel. Prima, dan maar niet. Morgen nieuwe ronde nieuwe kansen.

Gr Lis.

Reacties

Reacties

Anne

Ach ja iedereen heeft wel eens zo'n dag.
Morgen weer anders

Robin

Heb het hele blog nu pas gelezen. Jullie hebben het in ieder geval erg naar de zin. Wereld ervaring voor Justin.
Have fun nog!

Lis

Ja hij vindt het nog steeds superleuk.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!