Na overleg met elkaar tijdens het ontbijt dat bestaat uit een broodje met Hellmans mayonaise, ham en een lekker gekookt eitje erop, besluiten we om vandaag een kilometer of 300 naar boven te rijden langs de kust. Dat betekent dat we van Saint Augustine via Saint-Simons Island naar Savannah rijden. We willen niet zo heel veel doen vandaag, dus verder plannen we niks in, behalve ff lekker zwemmen in St Simons Island, terwijl de broers het stadje ff kunnen bekijken. Ik heb al een campground gereserveerd en dus kunnen we direct op weg. We vertrekken zo tegen 10.45 uur. Het eerste stuk is zo een 2 uur rijden en ongeveer 200 km. Als we bij een kruising komen is er net een aanrijding gepasseerd met twee auto’s. De schade is beperkt en we zien alleen maar bumper schade maar toch staan er 4 politieauto’s en 2 fire trucks. Een dame uit een van de twee auto’s klimt zelf even op de brancard en we kunnen weer door rijden. Om 12:28 uur rijden we Florida uit en over de State Line border van Georgia heen. Georgia staat bekend als de Peach State (Perzik staat) en zo stond Florida bekend als de Orange state (sinaasappel staat).

Als we in Saint-Simons Island aankomen is het meteen ook een mooie lunchtijd. Het is inmiddels 33 graden en we gaan opzoek naar een tentje waar het binnen koel is. We komen uit bij een klein tentje genaamd: Palm Coast. Binnen is het nu niet de knapste tent, maar het menu is vooral heerlijk en wordt prachtig geserveerd. We genieten. Grappig detail: Bas zit op een stoel waarachter een plank hangt en waar op staat dat Robert Plant op dezelfde stoel heeft gezeten. Nu ben ik geen muziekkenner maar Bas kende hem wel. Na de lunch gaan we terug naar de camper om onze zwemkleding aan te trekken, terwijl pa en oom Wim zelf iets gaan ondernemen. Wij lopen richting het strand en terwijl we lichtelijk weg smelten, komen we erachter dat hier wel de zee is maar helemaal geen strandopgang. Oververhit lopen we terug naar de camper en rijden we een stukje verder waar we wel het strand op kunnen. Het is echt aankomen, alles van je lijf scheuren en op de grond gooien en direct in de zee plonsen. Pffff dat is even lekker zeg, ondanks dat het gewoon warm water is. Ik heb echt nog nooit zulk warm water in een buitenwater (ongeacht of het nu vijver, plas rivier of zee is) gevoeld. We liggen wederom in de Atlantische oceaan en deze keer hebben we golven. We laten onszelf heen en weer deinen en komen tot rust. Het strandje is minimaal. Ja er is strand, maar 2 handdoeken onder elkaar leggen zit er niet in, dan heb je de onderste nat als er een golfje het strand opspoelt. Na heerlijk afgekoeld te zijn, zoeken we de andere twee mannen weer op en rijden door naar Savannah. Vlak voor de camping, laten we de anderen in de steek om boodschappen te gaan doen. In de Walmart zoeken we naar spul voor moeders tegen de muggenbeten. Hadden we tot nu toe een spray met 40% deet, vond ik nu een spulletje met 98,25% deet. Als het nu nog niet lukt om ze weg te jagen dan weet ik het ook niet meer. Buiten op de parkeerplaats staat zo een elektrisch winkelkarretje. Justin en ik grijpen onze kans en willen ermee over het parkeerterrein scheuren. Mhm…dat gaat hem even niet worden. Het ding gaat baggertje traag, maar een lol hadden we wel. Eenmaal op de camping, maakt Bas de hengels gereed om met Justin te gaan vissen. De camping is basic, maar ziet er verder prima uit. Het zit er bomvol Cicades kevers in de bomen en ze maken een herrie van heb ik jou daar. Ik vind dat elke keer weer indrukwekkend hoe zo een beestje van een centimeter of 5 zo een enorme herrie kan produceren. Gelukkig zijn ze stil zodra de nacht valt. Ik ga de was doen terwijl Bas en Justin aan het vissen zijn. Als ze terug komen hebben ze wel steeds beet gehad maar niets gevangen. We gaan eten, douchen, teuten nog wat en door naar bed. De twee heren uit mijn camper willen om 7 uur opstaan om nogmaals te gaan vissen. Het is nu 1.09 uur in de nacht en de temperatuur is op dit moment 36 graden en dat is toch zeker 4 graden minder dan vanmiddag.

Gr Lis.