Om 8 uur ringelt ons wekkertje weer. Buiten ontbijten zit er niet in omdat de zon alweer flink brand en de temperatuur hoog is. Bruin zullen we niet echt worden deze vakantie denk ik. Je kan gewoon niet lang in de zon zitten. Dit komt omdat we hier tussen de twee stromingen zitten van de Atlantische Oceaan en de Golf van Mexico. Het is dan wel zomer, maar het is ook het seizoen van de meeste regen en orkanen.

Buiten de camper horen we het gebrul van leeuwen. Nu weten we dat we naast een safaripark zitten, maar ik heb zo het flauwe vermoeden dat dit een geluid via speakers is om klanten te trekken. Wij gaan er in elk geval niet op in.

We trappen af richting het Kennedy Space Center. Het is een rit van 3 uur, zonder stoptijd erbij geteld. Eerst ff tanken. Wij rijden voor en oom Wim, pa en ma erachter. Als wij besluiten om links in te voegen om een afslag te pakken, krijgt oom Wim die kans niet eb kan hij ons dus niet meer volgen. Gelukkig hebben we de walkietalkies en kunnen we gewoon ff zeggen wat we gaan doen. Die walkietalkies zijn echt een must als je zo samen rijdt. Het is zo makkelijk om elkaar op een bezienswaardigheid te wijzen, een plaspauze aan te kondigen, te overleggen of gewoon te kletsen. Echt ideaal. Onder het rijden bel ik Joey ff via whatsapp om wat bij te kletsen. Na een minuut of 20 hang ik op. Via whatsapp kost het niemand wat en de verbinding was glashelder. Beter dan ik in NL heb meegemaakt.

Inmiddels is de scenery veranderd. We rijden over een ellenlange weg met links en rechts heel veel groen. Van weilanden tot grote bomen, bossen van dunne lange bomen, veel agave planten, hele hoge pinetrees en bijna geen palmbomen meer. Het weidse uitzicht is echt schitterend met van die enorme wolken partijen. Het wolkendek is erg veranderlijk en verschilt zowat per 5 a 10 minuten van kleine lossenplukjes watten tot grote fluffy wolken. Op deze manier rijden en kijken verveelt nooit. We stoppen bij een oud Fishing camp genaamd de Lone Cabbage. Een oude shabby tent aan het water waar je ook met een airboat kunt varen en vissen. Op ons menu staat vandaag alligator eten. Je moet immers zo nu en dan weer eens iets van je bucketlist afstrepen. Het smaakt prima, maar ik zou het echt niet door hebben als je me zou vertellen dat het wat anders was. Justin is ook al zo een heerlijke eter en zeker niet bang om iets te proeven. Hij kiest voor het eerst kikkerbilletjes. Net als bijna iedereen vindt hij het gewoon op kip lijken, maar het gepriegel met dat kluiven aan dat mini kontje met die lange poten vindt hij maar niks. Als we weer buiten staan is het zowaar nog heter dan toen we naar binnen gingen. De lucht vochtigheid voelt wel als iets minder aan dan de afgelopen dagen. We zijn dus minder nat. Zodra we instappen komt er een lekkere plensbui en rijden we dus in de regen. Als we links afslaan regent het achter ons nog wel, maar daar waar we nu zijn is nog geen druppel gevallen. Zodra we nog een bocht maken naar links rijden we zo de regen weer in. Je kon dus echt een streep op de weg tekenen waar het aan de linkerkant regent en aan de rechterkant nog geen druppel gevallen is. Bizar! Even later zijn we bij het Kennedy Space Center. Oom Wim, paps en Bas willen daar graag een kijkje nemen, maar de middag die rest is daar te kort voor. Er wordt besloten om een campground te reserveren en zo gezegd zo gedaan. Daarna gaan oom Wim en paps naar een spacemuseum en de rest rijdt eerst even langs een speciale politiewagen die Justin gespot heeft. Het is een auto die al een tijd buiten gebruik is, maar die er staat voor de show. Justin bekijkt hem aan alle kanten. Aan de achterkant staat een klep open en Justin zegt dat hij iets ziet bewegen, maar omdat we niks kunnen zien maak ik blind foto’s met de camera met flits via de klep. Als ik terug kijk op mijn scherm zie ik dat het een soort enge wespen in het rood met zwart zijn. Tijd om te vertrekken en met de andere camper te gaan shoppen.

We gaan eerst naar Sears en vinden er niks aan. De enige die het gaaf vindt is Justin. Die kijkt zijn ogen uit bij de enorme Amerikaanse koelkasten met vriezers en bij de grote grasmaaimachines waar je op moet zitten. Hij vermaakt zich kostelijk. Hierna rijden we naar Walmart. We hadden nog niet eerder de kans gehad om daar een rustig rond te snuffelen omdat we elke keer maar boodschappen moesten doen en paps op een bankje zat te wachten. Nu was paps er niet dus we hebben er heerlijk rondgestruind.

Als we tegen de klok van 7 op de campground aankomen, blijkt dat paps en oom Wim er ook net een uurtje staan. Bij het binnen rijden zien we een man op de grond tegen een boom aan zitten en die voert de eekhoorns. We tellen er 7. De campground heeft heerlijke grote plaatsen, een fijne ruime patio met nieuwe kunststoffen picknicktafels. Er staan megagrote bomen die waanzinnig vol hangen met deadmans beard. De temperatuur is echt lekker, we zitten in de schaduw, er zijn niet veel muggen en er waait een lauw windje. We gaan aan het bier/koffie en Bas maakt een heerlijke maaltijdsalade. We smullen van het eten en genieten van deze campground. Als het windje weg waait, stijgt de gevoelstemperatuur weer en smelten we ook na het douchen weer weg en kruipen we de airco van de camper weer in. Als ik om 10 voor half 1 snachts buiten een sigaretje ga roken is het wederom heerlijk ondanks dat het nu nog 27 graden is en een luchtvochtigheid heeft van 90%.

Lis.