De wekker staat op half 8 maar om kwart over 7 ben ik wakker. We hebben de airco niet aangehad vannacht en het was redelijk te doen. Ons matras heeft zo een plastic laagje en het losse laken erop schuift continue. Dat is vervelend en dus moeten we straks maar weer naar de Walmart. Justin wordt tegen de klok van kwart voor 8 wakker. Hij ligt op het tweepersoonsbed boven de cabine en heeft zo zijn eigen plekje. Hij schuift zijn gordijntje opzij, zegt zachtjes: Hai mama en glimt direct van oor tot oor. Dit is zo gaaf zegt hij. En dat gaat ie nog wel 10 keer zeggen met de grootste glimlach ever. Hij blij, wij blij.

Als ik bij de buurtjes ga kijken, zitten ze lekker aan het ontbijt. Helaas hebben zij minder goed geslapen door de enorme hitte. Oom Wim zegt dat hij zijn bed uitgedreven is en dat wil wat zeggen want hij kan er normaal goed tegen. We ontbijten met gebakken eieren op wonderbread. Nu denk je natuurlijk: wat is wonderbread nou weer? Nou dat is dus echt weer iets raars. Het is brood, dat zo vol chemische zooit zit, dat het gewoon ruim anderhalve week vers blijft en het smaakt nog ook. Keiongezond natuurlijk, maar ach…dat is roken ook. Het is vooral erg handig als je met een camper onderweg bent.

Na het eten gaan we plannen maken voor vandaag en dat is erg makkelijk als je goede wifi hebt. Het verbaast me dan ook dat het echt overal (tot nu toe in elk geval) zo goed is. Dat was de voorgaande keren in het Westen wel anders. Dus ff googelen naar campgrounds en walâh, daarna ff bellen en reserveren. Easy the peasy.

We trappen af naar weer een item dat ik nu van mijn bucketlist kan schrappen en gaan een helikoptervlucht maken. Grappig eigenlijk, ben ik gewoon 47 en schrap ik dit van mijn bucketlist af, kan Justin dat al met 12 jaar doen. Lucky him! We moeten ongeveer een minuut of 20 wachten en gaan lekker in de schaduw zitten op stoeltjes met kussentjes. Inmiddels wordt het lekker druk met andere gegadigden. Als we dan eindelijk aan de beurt zijn en opstaan, merken we dat de kussens nat waren en dus lopen we naar de helikopter toe terwijl al het wachtende publiek naar onze natte konten mag kijken. Beetje jammer. Bas gaat voorin zitten zodat hij kan filmen, mam, Justin en ik kruipen achterin. Met de headset op kun je met elkaar communiceren. Niet dat ik daar nu mee bezig was hoor, want ik was in opperste concentratie om mijn maag vast te houden en op de juiste manier adem te halen om niet te kotsen als de helikopter een bocht nam. Man man man…echt super vet om het te doen…maar boy wat lijkt het op een kermisattractie als hij bochtjes gaat maken zeg. Toch zou ik het zo weer over doen.

We rijden van Kissimee richting St Petersburg en kruisen hierbij Tampa. Om bij Tampa te komen moet je een hele lange brug over waarbij je vrij laag over de Golf van Mexico rijdt. Erg mooi om te zien, maar plaatjes schieten vanuit de camper is vrij lastig. Of ik heb een spiegel in beeld of de slaapcabine bovenop het dak. Als we bijna in St Petersburg zijn, spot Bas eindelijk een t-mobile store en we gaan er direct heen. We kopen allemaal een Amerikaanse telefoonkaart en zo zijn we elk voorzien van internet en kunnen we gebeld worden vanuit Amerika. Erg fijn. We gaan boodschappen doen en ploffen daarna neer bij een restaurant om te lunchen. Bij binnenkomst doen de bediening helemaal niet zo vriendelijk zoals we gewend zijn. Het is een vaag restaurant, stinkt er enorm naar een vies airco filter en lijkt wel een scene uit “tussen kunst en kitch”. Het eten is er prima, dat dan weer wel. Achteraf snappen we waarom er niet zo heel vriendelijk tegen ons werd gedaan. Het restaurant sluit smiddags om 2 uur en wij kwamen 5 voor 2 nog even eten met 6 man. Sorry!

Hierna tuffen we door naar de camping. De camping is nice en ziet er keurig uit. Bijna alle bomen die ik tot nu toe gezien heb hebben “dead mans beard” aan de takken hangen. Dit zijn lange slierten mos die groeien in een ander boom soort. Het komt vooral in vochtige warme gebieden over de hele wereld voor. De bij naam die ze hebben, kregen ze omdat de bosjes nog het meest lijken op een lange baard van een oude man. Ik heb er nog geen foto van gemaakt. Zal dat morgen even doen.

Na het bbq-en willen we naar het strand. De dame van de receptie zei dat het een klein stukje was en dus gaan we lopen. Na een tijdje worden mams en ik moe en zijn we oververhit. We vragen aan iemand hoe ver het strand nog is en krijgen te horen dat het nog 4 mijl is. Beetje grof rekensommetje 4 mijl x 1,6 km = 6,5km….ja daaaag…en dus draaien we om en lopen fijn naar het zwembad op de camping. Ma, Bas en Justin koelen heerlijk af en we settelen ons daarna bij de firepit. Justin roostert wat marshmallows en de rest zit aan de drank. De temp is heerlijk en eindelijk zijn we opgedroogd, daarna komen de muggen en spuit je je weer in en dus plak je weer van dat spul. Het mag de pret niet drukken. Binnen nog even bloggen en hop het bed in.

Groetjes Lis.