De dag begint goed. We hebben allemaal heerlijk geslapen en sprongen om 7 uur ons bed uit. Het meest verrassende was nog wel dat wij al eerder aangekleed waren dan pa, ma en oom Wim. Terwijl we buiten een sigaretje rookten en zaten te genieten op een stukje gras van de heerlijke temperaturen in de ochtend, de opkomende zon en de langs sjezende lizzards, kwam de rest er eindelijk aan. We zijn gaan ontbijten bij IHOP. Nooit eerder geweest, maar het voer is er echt lekker. De airco stond wel veel te hoog en dus was het erg koud. We zijn terug gegaan naar het hotel om de koffers weer in te pakken. Bas en oom Wim hebben de huurauto teruggebracht en ma, Justin en ik wilden even gaan mini golfen. Toen ik bij de balie vroeg om spullen voor midget golf, moest de dame lachen. Grappige benaming zegt ze. Oh jeetje, ik had me helemaal niet gerealiseerd dat ik het nu over dwerg golfen had. Hoe dan ook, het hele golfen ging niet door want het ging pas later open.

Terwijl ik dus lekker ga bloggen komt mams aan kloppen…of we de portomonaie van oom Wim hier hebben liggen? Nee dus. Beetje jammer, maar na alles afzoeken en bellen waar we geweest zijn, is hij niet terecht. We pakken intussen snel in en moeten uitchecken. In de lounge wordt er vervolgens actie ondernomen om alles te laten blokkeren. Bah. Dit is vervelend zeg. Gelukkig zijn er wel overal kopieën van. Hoe dan ook, oom Wim zal niet van de honger omkomen want er zijn gelukkig sponsoren in de buurt. In de lounge kletsen we wat, blog ik wat, schieten we op elkaars gat met de rubber armbandjes van het hotel en verder vervelen we ons.

De temp buiten staat nog steeds op standje heet en plakkerig. Het grappige daarvan is wel dat ik mijn teenslippers niet meer verlies, want ook die plakken vast. Minder prettig is dat ik continue rondloop met een natte snor en een zakdoekje om die droog te vegen. Ik lijk wel een jaar of 96.

Als dan eindelijk de taxi verschijnt kunnen we naar Cruise America om de campers op te halen. Even dat klusje klaren dacht ik. Helaas! Zo zou het dus niet gaan. Terwijl we daar zijn moeten we natuurlijk eerst alle paparassen invullen en ondertekenen, het duurt een eeuwigheid. We dachten problemen te krijgen met het feit dat Oom Wim zijn rijbewijs nu kwijt is, maar de dame neemt genoegen met het internationale rijbewijs. Dat is een handgeschreven flut papiertje met een foto erop, door de ANWB. Hoe dan ook, we zijn er blij mee. Hierna moeten we verplicht een ellenlange instructiefilm kijken over de camper. In de hal stond de airco zo hoog dat het er koud was. In die tussentijd ging het mega onweren en kwam de regen met bakken uit de lucht. En dan bedoel ik niet de Nederlandse bakken, maar de Amerikaanse megagrote bakken. Alles staat meteen redelijk onder water. De buien duren echter maar vrij kort en de temperaturen blijven hetzelfde. Met andere woorden, alles plakt nu nog veel meer. We voeren een controle van de Camper uit, noteren de schade die al aanwezig is en sjouwen alle bagage en inventaris naar binnen. Het zweet loopt ons de bilnaad in. Verschrikkelijk zeg. Het goede nieuws is dat de dame in kwestie mijn blauwe haar gaaf vind (ik krijg er erg veel reacties op) en daardoor krijgen we net iets meer gedaan dan anders. Mams en ik mogen in het inventarishok rondhobbelen om zelf te kijken wat we allemaal mee willen hebben. Blauw haar heeft zo zijn voordelen.

Op naar de Walmart om de inventaris nog wat uit te breiden en boodschappen te halen. Ook daar duurt alles een eeuwigheid omdat je alles moet zoeken. Als we dan eindelijk klaar zijn bedenken we ons dat we nog een camping moeten reserveren. Jeetje en dat nog om half 6? Ik bel er drie en krijg steeds bandjes dat er niemand meer aanwezig is. Bij de 4^e is het raak. We hebben geen reviews gecheckt, vinden inmiddels alles best. We gaan op weg naar Tropical Palm Resort in Kissimee. Als we aankomen schijnt de zon, hebben we prima plaatsen en zijn de douches ook allemaal in orde. Aan het einde van ons straatje is een grote vijver omringt door moeras. Terwijl we er heen lopen staan er erg veel waarschuwingsborden met de tekst dat je de alligators niet mag voeren. Alligators? Justin begint te gillen als hij er een gezien heeft en roept dat hij terug naar de camper wil (zo geen kind van mij). Ik ben helemaal verrukt en baal dat ik mijn camera niet bij me heb, we gingen tenslotte alleen maar ff de wc’s checken. Dat doe ik dus ook niet meer he, rondlopen zonder camera.

Hierna besluiten we om de Pizzahut te bellen voor het avond eten. Ik bel een nummer dat in beeld staat op de telefoon en vraag de dame om ons een bbq bacon cheeseburger pizza te bezorgen op de campground. De dame aan de telefoon begint hartelijk te lachen en zegt: U heeft de reserverings balie voor de campground aan de telefoon. We lachen er samen om en ik bel de echte Pizzahut. Duurde even voordat ze er waren, maar daardoor kon ik wel even een live filmpje maken, skypen met Joey/Joan en de camper inruimen. Ook mams is druk bezig om van die muffe camper een thuis voor de komende 3 weken te maken.

We eten pizza, slaan wat muggen dood, drinken bier en koffie, slaan nog wat muggen dood, ruimen nog meer op en de avond is weer voorbij. Time flies met al dat geregel. Nu het donker is en we zo dicht bij het moeras zitten hoor je echt het leven daar. Het maakt een beste herrie maar ik vind het geweldig. Bas en Justin zijn gaan douchen en ik schrijf mijn blog. Ik hoop zo nog even langs de vijver te gaan. Misschien kan ik er nog foto’s maken, dat is me eerder door tijdgebrek nog niet gelukt. Wel een spannend idee, die alligators daar, slangen, geen zaklamp en redelijk donker…

En ja hoor, het was inderdaad redelijk spannend zoals ik al verwachtte. In mijn eentje, turend door het gras…maar niks gezien.

We moesten maar eens gaan slapen..

Groetjes Lis