We waren allemaal keikapot, maar slapen ho maar. Ja tuurlijk slaap je wel wat, maar niet gewoon achter elkaar. Justin is alweer om 3 uur wakker, Bas tegen de klok van 4 en ik word om het uur wakker. Ik heb barstende koppijn en durf me niet te roeren. Tegen de klok van kwart voor 6 gaan Bas en Justin een stukje door de buurt lopen. Om een uur of half 7 word ik wakker gemaakt en ik krijg een verrassing. Een heerlijke frappucinno van de Starbucks! Uit een flesje van de Walgreens, dat dan weer wel. Maar ze hadden me niet blijer kunnen maken. Ik kon de nodige paracetamols innemen en een half uurtje later was de hoofpijn weg. Super blij.

Als we naar buiten gaan en je doet de deur open dan krijg je echt een muur van een enorme hitte over je heen. De temp is hoog, maar de luchtvochtigheidsgraad is nog veel hoger. Alles plakt direct en je bril beslaat. Ik klop zachtjes bij mijn ouders op de deur en ook zij hebben dezelfde heerlijk nacht als wij achter de rug. Bas en Justin hadden al uitgezocht waar we konden ontbijten en dus gingen we tegen de klok van 8 gezellig richting Perkins. Eenmaal daar werden we weer herinnerd aan het feit dat Amerika overal te veel keuze in heeft. Een blik op de menukaart brengt ons allen in de problemen maar na alle keuzes afgewogen te hebben, krijgen we allemaal een prima ontbijt voor geschoteld.

Hierna wandelen we even naar de Walgreens voor wat kleine dingetjes en we gaan even met open mond van verbazing kijken bij een Camperzaak. Mijn hemel wat een campers staan daar zeg! De een nog groter dan de ander. Helaas is de zaak zelf nog niet open dus we gaan terug naar het hotel.

Bas en Oom Wim gaan samen de huurauto ophalen en komen terug met een witte auto beste Dodge Grand Caravan SXT. Terwijl we daarop wachtte, zijn Justin en ik een beetje op het hotel terrein aan het kijken. Er loopt ineens een eend voor onze deur en Justin gaat hem voeren. Ze worden dikke matties en de eend volgt hem gezellig over de parkeerplaats heen en bijna onze hotelkamer in. De eend heet Darcy (dat lezen we later in het hotelboekje op de kamer) en mag niet gevoerd worden, zijn de instructies. Mislukt! Ik ben ondertussen prachtige plaatjes aan het schieten van het hotel terrein. Overal staan prachtige bloeiende struiken en supermooie palmbomen, her en der mooi stukken superdik groen gras en vijvers met fonteinen. Er zijn twee zwembaden met een bubbelbad en luxe ligbedden. Mega leuk zijn de kleine hagedisjes of salamanders. Ze sjezen voor je voeten langs en klimmen langs de stammen van de palmbomen. Foto’s ervan maken is best lastig, ze zijn watervlug.

Nu de auto er is, willen we toch nog een keer naar de Walgreens en de Liquor storen om wat drank en boodschapjes te halen. Eenmaal terug bij het hotel, drinken we wat en maken we plannen voor de rest van de dag. Pa en Oom Wim gaan ff wat bijtanken terwijl mam lekker een boek leest. Bas Justin en ik trekken ons terug in het verkoelende lauwe zwembad. We dobberen wat rond maar we worden er te vroeg uitgevist met de rest van de badgasten door de security omdat het begint te onweren en te bliksemen. Terug op de hotelkamer, blog ik wat, Justin skypet met een schoolvriendje en Bas leest wat.

Dan is het tijd om ons te gaan omkleden. De shorts gaan uit en worden verruild voor een lange broek. Huh?!? Een lange broek met deze temperaturen zul je denken? Ja inderdaad, dat is namelijk wel nodig bij wat we op de planning hebben.

We gaan naar de ICE-bar Minus 5! Het is een bar die helemaal gemaakt is van ijs. De muren, banken, bar…alles! We krijgen allemaal een dik ski-jack aan en handschoenen. In eerste instantie is het heerlijk als je uit die hitte komt, maar al snel ben je erg blij met de jas en je lange broek. Ons drinken wordt geschonken in glazen van ijs. Oom Wim neemt een cocktail, pa en ma gaan voor de jägermeister, Bas voor de jägerbom en Justin en ik gaan voor een lekkere frissen alcoholvrije cocktail. Het is een erg grappige beleving en we zitten overal aan. Justin wil aan een ijssculptuur likken, maar als ik hem de vraag stel, hoeveel tongen daar al tegenaan gezeten hebben, haakt hij toch af.

Hierna lopen we wat rond in een soort van restaurant/winkel plaza en Oom Wim heeft de eer om een restaurant te kiezen. Het is een sfeervolle tent met livemuziek. We eten heerlijk, genieten van de muziek en trappen daarna weer af naar ons volgende agendapunt.

We gaan een ritje maken in het 360 graden reuzenrad: The Eye of Orlando van 121.92 meter hoog. We genieten van het weidse uitzicht, maken veel foto’s en toen waren we er klaar mee voor vandaag.

We hebben pa, ma en Oom Wim afgezet bij het hotel en zijn zelf nog even langs een Starbucks gereden. Justin is helemaal weg van de luxeauto en al zijn snufjes en die was druk bezig om alles uit te proberen terwijl ik van mijn koffie genoot. Aangezien de auto’s hier natuurlijk automaatjes zijn, besloten Bas en ik om naar een lege parkeerplaats te rijden. De parkeerplaatsen hier zijn mega en er is niks dat je zou kunnen raken. Dus hop, Justin achter het stuur gezet en die mocht sneaky een ritje maken. Hij vond het super gaaf maar ook super spannend. Bij terugkomst in het hotel zijn Bas en Justin nog Pokémons gaan vangen en ik ben lekker gaan bloggen met een superfijne internetverbinding. Ben benieuwd hoe vaak me dat nog gaat gebeuren.

Groetjes Lis.